Als De Dag Van Gisteren

Elk jaar komt bij mij het verdriet weer even extra aan de oppervlakte op deze dag, 22 maart. De dag dat ik mijn grote broer verloor. Ik weet nog als de dag van gisteren dat hij zijn laatste traan voor mij lied omdat hij op geen andere manier meer met mij kon communiceren. Het doet pijn, zijn gemis in mijn leven. Maar ik ben dankbaar voor de tijd die ik heb gekregen met hem.

Hoe boos het mij dan ook maakt dat er vandaag verschillende families zijn waarvoor 22 maart nu ook dag van verlies is. Dat er mensen zijn die kiezen voor de dood en om te doden, terwijl mijn broer die zoveel van het leven hield en er niet voor koos uit mijn leven werd ontnomen. Ik vind het verdrietig dat er mensen zijn, vader en moeders, broers en zussen, kinderen, opa's en oma's, vrienden en familie, die nu ook iemand moeten missen op deze dag, waarbij het verdriet ook elk jaar op deze dag extra naar de oppervlakte komt omdat het weer een jaar zonder hun geliefde is.

Het is nu 18 jaar geleden maar voelt nog als gisteren. Je zit voor altijd in mijn hart en staat voor altijd op mijn lichaam. Ik hou van jou Tom.