Studiejaar 2015 - 2016

Het was een hectisch jaar, vol ontwikkeling, tegenslagen, nieuwe ontmoetingen, nieuwe vriendschappen en verlies. Mijn jaar begon voor mij bij de terugkomst van Yeunten Ling, Tibetaans instituut in Huy waar ik mijzelf heel erg tegen ben gekomen maar ook veel beter heb leren kennen en waarderen. Het heeft gezorgd voor een start van een nieuwe vriendschap, waar ik nog steeds elke dag dankbaar voor ben. Ik mijn eerste huwelijk van een vriendin mee gemaakt waar ik de hele dag bij ben geweest en haar hele bijzondere dag de hele dag heb mogen meemaken. En dan vervolgens mijn eerste week stage waar ik het zo getroffen heb met mijn stagebegeleidster. Het voelde voor het eerst sinds jaren dat ik weer in de lift zat, dat het geluk mij toelachte. Ik heb mijn ware vrienden leren kennen en heb heel erg op hun durven en kunnen bouwen het afgelopen jaar. Ik had het niet gekund en vooral niet gewild zonder hun. ​

Helaas heb ik dit jaar ook tegenslagen gekend, mijn stage en studie en sociaal leven waren toch iets te veel samen waardoor een heel lullig virusje ervoor heeft gezorgd dat ik 3 weken uit de running ben geweest, maar ook daar ben ik overheen gekomen. Het heeft mij onzeker gemaakt want ik had weer flashbacks naar een tijd waar ik niet naar terug wil, maar ik heb het overwonnen en ben doorgegaan. Ik weet steeds beter wat ik wel kan en waar mijn grenzen liggen. Ik ben zo blij dat ik weet dat ik 4 dagen kan werken en dat ook vol kan houden. Waar ik twee jaar geleden 2 dagen school al zwaar vond. Ik ben nu zelfs instaat om 1 keer per week 10 kilometer heen en terug te fietsen naar mijn stage (met een record van 3 keer in 1 week!).

Ik ben 25 geworden dit jaar en Tom zou 30 zijn geworden en hierdoor werd mij weer eens pijnlijk bewust van gemist van Tom. Weer een mijlpaal die ik niet fysiek met hem kan delen. Maar dat heb ik geëerd met een tatoeage. Ik mis hem, nog elke dag, maar ben heel dankbaar voor alle mensen, vrienden en familie, die ik wel om mij heen heb en die om mij geven en van mij houden en waar ik ook heel veel van hou en om geef. Ik heb dit jaar meerdere nieuwe mensen mogen ontmoeten waar ik heel veel aan heb. Ik kan met ze lachen, huilen, praten, muziek maken, werken en samenzijn. Ik voel mij niet meer eenzaam. ​

Ik kan en mag met trots zeggen dat ik mijn stage heb gehaald! Een jaar van zwoegen, hard werken en leren. Erachter komen waar mijn passie ligt en duidelijkheid over mijn toekomst. Het afgelopen jaar heb ik 4 dagen stage gelopen in het speciaal onderwijs. Ik heb spannende situaties gehad, stoelen die door het lokaal vliegen of de eerste keer alleen voor de klas staan. Ik heb mooie dingen meegemaakt, gesprekken waarbij het vertrouwen van de leerling in mij zichtbaar was en zij mij de meest heftige verhalen vertelde. Ontroerende en blije momenten zoals het overlijden van een leerling en het slagen van de vierdejaars leerlingen. Ik heb mijzelf leren kennen en ben gestimuleerd mij tot mijn beste zelf te ontwikkelen.

Waar ik een jaar geleden nog heel onzeker mijn stage binnen liep en de leerlingen soms misschien wel een beetje eng vond (16 jarige pubers die net hun groeispurt hebben gehad kunnen best groot en intimiderend overkomen). Loop ik nu mijn stage binnen vol vertrouwen en help ik de leerlingen zichzelf te ontwikkelen. Ik ga gesprekken met ze aan over hun thuissituatie en over wat ze leuk en minder leuk vinden. Ik vind het heel bijzonder wat voor band ik met de leerlingen heb opgebouwd in het jaar dat ik hier stage heb gelopen. Het zijn echt mijn leerlingen geworden en ik wens ze allemaal een mooie toekomst toe. Ik ben trots op elke leerling, de ontwikkeling die ze hebben doorgemaakt. 

Helaas heb ik ook afscheid moeten nemen van een lieve vrouw, die gemist zal worden, mijn oma. Ik hoop dat ze nu de rust heeft gevonden die ze verdient en dat ze weet dat ze gemist wordt. ​

Naast het verlies van mijn oma ben ik nog veel meer verloren, namerlijk 30 kilo in iets minder dan 2 jaar. Ik ben hier heel erg trots op en wil daarom ook graag dit resultaat delen.

Ik voel mij deze week wat verdrietig en kon daar niet echt de vinger opleggen en nu besef ik mij dat ik een schitterend jaar heb gehad wat voor een groot deel te danken is aan mijn stage, de leerlingen en mijn begeleidster. Ik merk dat ik het heel jammer vind dat het ten einde loop en dat ik volgend jaar niet meer vier dagen daar te vinden ben. De verhalen van de leerlingen niet meer kan horen, geen grapjes kan maken met ze en ze niet meer kan onderwijzen en begeleiden bij hun ontwikkeling. Ik weet des te meer nu dat ik echt het onderwijs in wil en leerlingen wil helpen ontwikkelen en helpen met hun toekomst. Ik wil ze zien groeien en ze groot zien worden. Ik wil ze (in dit geval) van jongetjes in kerels zien veranderen. Dit is het einde van een mooi jaar en nieuwe inzichten maar het begin van mijn toekomst. 

Liefs, 
​Michelle